Konkurs na budynek Muzeum Historii Polski rozstrzygnięty

Przedmiotem konkursu było przedstawienie projektu budynku Muzeum Historii Polski, lecz jego lokalizacja  wymagała także rozwiązania innych ważnych problemów, takich jak pokrycie Trasy Łazienkowskiej, umiejscowienie budynku względem Zamku Ujazdowskiego oraz wypracowanie założeń do zagospodarowania otaczającego parku jako całości.

Zwycięski projekt interpretuje najważniejsze zagadnienia konkursu we wzorowy sposób. Wzmacnia związki pomiędzy Muzeum, Trasą Łazienkowską oraz Zamkiem Ujazdowskim. W tym celu autorzy zdecydowali się na przekrycie fragmentu Trasy Łazienkowskiej budynkiem Muzeum. Pozwala to na ponowne połączenie parku, który został przecięty drogą ekspresową. Wprowadzenie nowej osi - prostopadłej do osi Zamku - pozwala autorom na podniesienie jego walorów.

Autorzy rozumieją historyczne znaczenie lokalizacji i trafnie umieścili budynek w jego historycznym otoczeniu, nie konkurując przy tym z Zamkiem Ujazdowskim. Obecność Zamku okazuje się w konsekwencji najcenniejszą wartością o ogromnym potencjale dla przyszłości Muzeum. Po pierwsze dlatego, że ukazuje się on jako prawdziwy symbol przeszłości Polski, a po drugie - jego fizyczna obecność jest ekscytującym ”fundamentem” dla architektury innych obiektów.

Projekt zapewnia prosty, zdecydowany i jasny przebieg drogi ekspresowej, uwzględnia kierunki tworzone przez usytuowanie Zamku i tworzy plac, który podkreśla gabaryty proponowanego Muzeum, a jednocześnie z szacunkiem odnosi się do Zamku.

To elegancka i prosta architektoniczna propozycja, która nie jest jednocześnie trywialna. Jej zaletą jest przemyślana elastyczność i przestrzeń dla projektów muzeograficznych interpretujących historię Polski.

Budynek Muzeum jest zaprojektowany jako przejrzysty pawilon, charakteryzujący się klarownym układem funkcjonalnym. Składa się z wewnętrznej ulicy/forum, po jednej stronie którego umieszczono pomieszczenia wystawowe, a po drugiej  - pomieszczenia pomocnicze i administracyjne.

Ważnym komponentem jest szklana fasada, dzięki której ekspozycja jest widoczna dla wjeżdżających do miasta samochodem. W ten sposób budynek staje się ogromnym punktem orientacyjnym na kulturalnej mapie miasta.

Autorzy projektu sugerują neutralną przestrzeń – można ją określić jako anty-symboliczną. Wyszli oni z założenia, że historia sama w sobie jest skomplikowana i pozwala na różne interpretacje – dlatego zastosowali neutralne ukształtowanie jej architektonicznej obudowy.

Zaprojektowany budynek posiada przezroczyste ściany i dach o charakterystycznym kształcie.

Z punktu widzenia potrzeb Muzeum wnętrze budynku zostało dobrze zaprojektowane, a jego funkcjonalność pozwala na organizowanie wszystkich typów wystaw oraz planowanie różnych możliwych tras zwiedzania.

W tej racy przyjęto zupełnie inną strategię, rezygnując z pokrycia Trasy Łazienkowskiej jako głównego elementu projektu Muzeum. Może być ona cenną alternatywą w przypadku gdyby okazało się, że pokrycie drogi szybkiego ruchu napotka na trudności nie do przezwyciężenia.

Projekt sytuuje budynek Muzeum przy południowym krańcu ulicy Jazdów i proponuje połączenie jej z Zamkiem Ujazdowskim za pomocą dwóch lekkich mostów nad Trasą Łazienkowską  (dla pieszych i dla rowerzystów). Umieszczając budynek na północnym stoku wykopu Trasy, projekt zawiera interesujące rozwiązanie polegające na utworzeniu alei z rzędem „posągów” lub rzeźb, łączącej budynek z Alejami Ujazdowskimi.

Z punktu widzenia funkcji muzeum rozdzielenie funkcji ekspozycyjnej i administracyjnej jest interesujące, a przy tym zapewnia ich dobrą komunikację.

Obiekt został zaprojektowany w kształcie dwóch krzyżujących się brył. Pierwsza z nich jest w znacznym stopniu przeszklona, z czytelnie wertykalną fasadą  Druga posiada spadzisty dach pokryty zielenią. Forum jest dobrze zaprojektowane pod względem architektury, oświetlenia i dostępności dla zwiedzających. Części wystawowe, edukacyjne i konferencyjne są właściwie zorganizowane i wzajemnie ze sobą połączone.

Uwagę przyciąga zastosowanie tradycyjnie polskich materiałów takich jak drewno dębowe, granity i cynk.

W pracy przewidziano atrakcyjny plac wzmacniający wartość Zamku Ujazdowskiego, który staje się niezbędnym protagonistą. To rozwiązanie architektoniczne, które interesująco komponuje obiekt z otaczającym go środowiskiem, zdecydowanie umieszczając jedną z dwóch głównych brył budynku oraz plac na przekryciu Trasy Łazienkowskiej.

Części budynku są połączone szklanym dachem z osią w kierunku Zamku Ujazdowskiego w kontynuacji ulicy Jazdów.

Chociaż lokalizacja Muzeum w stosunku do Zamku Ujazdowskiego jest bardzo korzystna ze względu na plac pomiędzy obydwoma budynkami, rozwiązania zaproponowane dla elewacji należy ocenić bardziej krytycznie. Zewnętrzna fasada jest modularna, gęsta, prawie neo-egipska.

Jeśli chodzi o plac, zdziwienie budzi rozwiązanie detali kształtujących go bocznych ścian. Architektura projektu jest nieklarowna stylistycznie, zarówno pod względem elementów konstrukcyjnych, jak i ikonografii.

Wysoko oceniono stronę wizualną i architektoniczną projektu, która odnosi się w interesujący sposób do ikon polskiej historii (barykada z otworami strzelniczymi, ściana twierdzy).

Wykorzystanie typowo polskiego materiału na elewacjach oraz zdecydowane włączenie wejścia do Muzeum przez tunel do przestrzennej koncepcji obiektu mają również wymiar symboliczny (historia Polski jako przestrzeń, która przeplata się z historią Europy).

Praca nr 234 - pracownia: ARCHITECTS TEEHOUSE (Japonia)



UZASADNIENIE WERDYKTU SĄDU KONKURSOWEGO I OPINIE
O PRACY NR 234
(wyróżnienie)

ARCHITECTS TEEHOUSE (Japonia)

Projekt przyjmuje strategię pokrycia drogi szybkiego ruchu, ale umieszcza Muzeum po jej północnej stronie. Zaproponowany projekt to grupa pawilonów górujących nad przeszklonym forum.

Jury dostrzega profesjonalizm, z jakim autorzy utworzyli kompozycję w formie wioski. Jednak z punktu widzenia wizji muzeum, propozycję uznano za zbyt rozproszoną.

Międzynarodowy Konkurs Architektoniczny odbywał się pod patronatem Światowej Unii Architektów (UIA) oraz Stowarzyszenia Architektów Rzeczpospolitej Polskiej (SARP).

Wystawa pokonkursowa

Muzeum Historii Polski zaprasza wszystkich chętnych do odwiedzenia wystawy pokonkursowej, na którą złożyły się wszystkie 324 prace nadesłane na Międzynarodowy Konkurs Architektoniczny na siedzibę Muzeum Historii Polski w Warszawie.

Wystawa prezentowana jest w Warszawie, w budynku SKYLIGHT Złote Tarasy (wejście od ul. Emilii Plater), piętro XII, a czynna jest codziennie w godz. 10:00 – 18:00 do dnia 20. grudnia 2009 r. Wystawę można fotografować i filmować. Wstęp wolny.