W 1975 r., z okazji 500-lecia drukarstwa polskiego, powstała koncepcja utworzenia Muzeum Drukarstwa jako placówki związanej z Muzeum Historycznym m.st. Warszawy. 12 czerwca 1980r. Prezydent m.st. Warszawy zatwierdził Muzeum Drukarstwa Warszawskiego jako oddział Muzeum Historycznego Warszawy. W roku 1982 Muzeum Drukarstwa, mieszczące się dotąd w Muzeum Historycznym przy Rynku Starego Miasta, otrzymało pomieszczenia w budynkach Zabytkowego Zespołu Przemysłowego, d. Zakłady „Norblina”, uzyskując możliwość prowadzenia statutowej działalności.
Ważną część zbiorów Muzeum, około 25 tysięcy, stanowią materiały typograficzne: czcionki, winiety, ornamenty, matryce, klocki drzeworytnicze, płyty miedzio- i stalorytnicze, kamienie litograficzne, klisze drukarskie, narzędzia drukarskie i maszyny typograficzne różnego typu. Muzeum gromadzi również dokumentację: archiwalną i ikonograficzną oraz informacje o życiu i działalności drukarzy, wydawców i księgarzy Warszawy z minionych czterech wieków.
W 2009 roku ,dzięki postępującej odbudowie architektonicznych obiektów historycznych, Muzeum Drukarstwa otrzymało od Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego nową lokalizację przy ulicy Marszałkowskiej 3/5 w budynku mieszczącym niegdyś drukarnię i redakcję „Życia Warszawy”.
Dla ulokowania Muzeum należało przeprowadzić prace związane między innymi z ogłoszeniem przetargu na wykonanie projektu adaptacji i aranżacji wnętrz dawnej Drukarni „Życia Warszawy” przy ulicy Marszałkowskiej na potrzeby Muzeum Drukarstwa. Biura projektowe, które wzięły udział w konkursie miały przedstawić aranżacje pomieszczeń oraz przestrzeni wystawienniczych dla posadowienia i sprawnego funkcjonowania instytucji jaką jest Muzeum.
Najlepszy projekt pod względem aranżacji jak i funkcjonalności przedstawiła Pracownia Architektoniczna „Marek Rytych Architekt”. Koncepcja jaką kierowali się architekci było przywrócenie ducha Drukarstwa poprzez ponowne wprowadzenie Maszyny. Maszyną jest szklana 6 metrowej wysokości kubatura wstawiona w istniejący i długi na całą prawie halę otwór w stropie. Jej szklana elewacja w równym stopniu obecna w piwnicy i parterze spaja te poziomy czyniąc z piwnicy równorzędną parterowi przestrzeń „ produkcyjną” - muzealną. Szklana maszyna mieszcząca w sobie serce muzeum tj. pomieszczenia żywe , w których można własnoręcznie drukować, pracować, wykładać , uczyć i odpoczywać jest zespołem małych pomieszczeń, których uciążliwość wyizolowano szklaną ścianą, pozwalającą reszcie zwiedzających tę aktywność oglądać ale nie słyszeć, tak by zwiedzanie reszty powierzchni Muzeum odbywało się w ciszy i skupieniu. Szklana maszyna w przeciwieństwie do pozostałych eksponatów jest urządzeniem współczesnym wyposażonym w system instalacji utrzymujących właściwe parametry techniczne pomieszczeń. Ze świata papieru zaczerpnięte zostały ścieżki zwiedzania. Już od samego wejścia prowadzą nas niczym rozwinięte taśmy papieru gotowe do zadrukowania.
Projekt wykonany przez Pracownie „Marek Rytych Architekt” pozwoli Muzeum Drukarstwa Warszawskiego stać się miejscem gotowym przyjmować dobra kultury związane tematycznie z jego koncepcją, jak również miejscem gromadzenia i opracowywania wiedzy - drukiem utrwalonej myśli ludzkiej, a także miejscem spotkania osób, środowisk, organizacji upowszechniających szlachetną sztukę drukarską i dziedziny jej pokrewne.
PROJEKT ADAPTACJI I ARANŻACJI WNĘTRZ DAWNEJ DRUKARNI ŻYCIA WARSZAWY NA POTRZEBY MUZEUM DRUKARSTWA WARSZAWSKIEGO
AUTORZY:
Pracownia architektoniczna: „MAREK RYTYCH ARCHITEKT”
www.marekrytych.pl
Projektanci:
Marek Rytych
Karol Pasternak
Małgorzata Piotrowska
Krzysztof Kryska
Maciej Podlewski
Idea
Wywołanie w wymiarze symbolicznym ducha procesu druku przywracającego nastrój wielkiej hali maszynowej jej porządków technologicznych zaczynających się w pomieszczeniu składu tekstu i magazynie papieru poprzez hałaśliwy proces drukowania zakończony ciszą saloniku czytelnika i jego skupienia nad produktem finalnym – książką, gazetą, pismem.
Koncepcja
Opustoszała i zdewastowana licznymi przeróbkami przestrzeń dawno zatraciła swój produkcyjny charakter. Niezbędne są do wykonania podfałszowujące prace konserwatorskie wnętrzarskie i instalacyjne. Jednakże naszym zdaniem przywrócenie ducha Drukarstwa musi się odbyć poprzez ponowne wprowadzenie Maszyny.
W naszym projekcie Maszyną jest szklana 6 metrowej wysokości kubatura wstawiona w istniejący i długi na całą prawie halę otwór w stropie Jej szklana elewacja w równym stopniu obecna w piwnicy i parterze spaja te poziomy czyniąc z piwnicy równorzędną parterowi przestrzeń „ produkcyjną” - muzealną.
Szklana maszyna jest nowoczesna. Mieści w sobie serce muzeum tj. pomieszczenia żywe , w których można własnoręcznie drukować, pracować, wykładać , szkolić i odpoczywać. To zespół małych pomieszczeń. Ich ilość i uciążliwość wyizolowana szklana ścianą pozwala reszcie zwiedzających tę aktywność oglądać ale nie słyszeć tak by zwiedzanie reszty powierzchni muzeum odbywało się w ciszy i skupieniu.
Szklana maszyna w przeciwieństwie do reszty eksponatów jest urządzeniem współczesnym wyposażonym w system instalacji utrzymujących właściwe parametry techniczne pomieszczeń – wymiany powietrza, wentylacji i miejscowych odciągów, tłumienia hałasu, oświetlenia technologicznego, instalacji „utrzymania ruchu” - odkurzających i czyszczących.
Wnętrza
Projekt przewiduje nowoczesny ale dyskretny program prac wnętrzarskich by nie stały się główną atrakcją lecz przede wszystkim tłem dla ekspozycji. Ze świata papieru zaczerpnięte zostały ścieżki zwiedzania. Już od samego wejścia prowadzą nas niczym rozwinięte taśmy papieru gotowe do zadrukowania.
Oświetlenie
Przewidziano system zaciemnień jak i stopniowania natężenia światła tak by jak w teatrze można było zacząć od zupełnej ciemności poprzez światła punktowe oświetlające wybrane najważniejsze eksponaty, następnie liniowe podświetlające ścieżkę zwiedzania aż do pełnej jasności tak by w wyjątkowych okazjach mieć poczucie pełnej produkcji na pełnych obrotach.
Maszyna ma niezależny system rozświetlania , który umożliwia jej pełną iluminacje przy zupełnie zaciemnionym wnętrzu muzeum.
Akustyka
Nasze muzeum to połączenie dwóch światów: „ antycznego” skatalogowanego świata zabytku i żywej interaktywnej hałaśliwej zabawy współuczestniczenia w produkcji zadrukowywania papieru. Muszą być oddzielone. Stąd to wyizolowanie szkłem by z ciszy muzeum widzieć a nie słyszeć, by uczestniczyć nie będąc widzianym
